Dedim Dedi Şiiri - Özgür Hamza

Kör oldum.
Göremiyorum.
Söylesene sen misin karşımdaki...
Söylesene sen misin...

Dedi

Öyle kuru bir hayat ki bu...
Islak ayaklarımı kurulayacak bir hal bile bırakmadı bende...
Bu kış günü sobayı yakmak ner'de...

Dedim

Yazıya sığınmadım daha
Yazıya sığınsam
Bu kadar sert yazmazdım
Daha hayal kurmaya başlamadım.

Dedi ardından

Bugün
Gece günden biraz daha karanlık galiba...

Dedim ben de

Tiptoe
T IP T OE OV ER ME

Diye aniden bağırdı

Biri hiç umudum kalmadı artık dediğinde bile...
Sonuçta
Hala umuttan bahsediyordur en azından.
Şimdi yaptığım gibi...

Diye fısıldadım kulağına usulca

İşte,
Kimileri yaşayamadıklarını yumuşak kelimelerle
Uzun uzun anlatır durur
Kimileri de yaşadıklarını en sertinden kısacık kesiverir
Çünkü kimileri daha çok yaşamak istemektedir
Kimileri çok daha az...

Dedi ve çıkıp gitti....

Mutlu bir insan, onu ne kadar düşleyebilir ki...
Belki de
Mutsuz birinin mutluluğu yaşayabildiği kadar...
O nedenle bence
En mutlu düşleri, en mutsuzlar yaşar.
Ya da
her birimizi en mutlu eden şeyler düşlerimiz olduğu için
hepimiz bu kadar mutsuzuz.

Dedim ama duyan olmadı.