Dedem....insandı... Şiiri - Fikret Turhan

dedem...insandı...
bir asırdan çok yaşadı....

dedem..insandı...
1900dan 1910a kadar...
amerikada çalıştı,,,
onların arnavut rızasıydı....

dedem...insandı..
1910-1912 arasında...
edirnede gardiyandı...
mahkumların rızasıydı...

dedem..insandı...
balkanlar karışınca...
osmanlı parçalanınca...
o artık..selanikli rızaydı...

dedem...insandı....
1924 mübadele yıllarıydı...
onlar yollardaydı...
artık adı...göçmen rızaydı...

dedem...insandı...
M.Kemal atası...
Türkiye Cumhuriyeti...
yeni vatanıydı....

dedem..insandı...
urla..mersin...niğde...
onun yol haritasıydı....
niğdedeki yılları sayılıydı...

dedem...insandı...
yalova...laledere köyü....
son durağıydı...

dedem..insandı...
1952-1973 arası...
21 yılını benle paylaştı...

dedem...insandı...
çocukluğumda
o yatağını...yatağı beni
ısıtırdı....

dedim...insandı...
arnavut şarkıları
kulağımda çınlardı....

dedem...insandı...
bostanada...incir ağacında...
çardağı onun sarayıydı...

dedem...insandı...
ekmediği sebze...
biçmediği ekin yoktu....

dedem...insandı...
köyümüze gelen
her konuğun karnı...
bizim evde doyardı....

dedem...insandı...
atının üstünde...
bağdan bağa...
dağdan dağa....
dört nalla koşardı.....

dedem..insandı...
işleri günlere sığmaz...
yorgunluğu tanımazdı...

dedem...insandı...
85 yaşında iken...
beyaz midilli atı...
onu sırtından attı...

dedem...insandı...
son yirmi yılını...
yatağında geçirdi...
tırnaklarını kesmek...
tıraşını yapmak...
bana sevdaydı....

dedem...insandı...
bir sabah vardığımda...
ayak parmakları bezle...
çenesi tülbentle bağlanmıştı....

dedem..insandı...
o haliyle bile...
kapalı gözlerinin arasından...
yaşama gülüyordu...

dedem...insandı....
ben yaşama doydum...
sakın! ...arkamdan...
ağlamayın diyordu....

dedem...insandı....
bir asırdan fazla...
insanca yaşadı....
amerika da...osmanlı da...
yunan da...Türkiyem de...
onu tanıyordu...

dedem...insandı....
o...arnavut rızaydı...
o...göçmen rızaydı...
o..kömürcü rızaydı...
o...bahçevan rızaydı....
o bir insandı....

dedem...insandı...
104ünde ölümü tanıdı....
o ölüme bile...
gülerek baktı...

dedem..insandı....
doya..doya...
insanca yaşamıştı...
inşallah...
yaratanı da onu...
sevgisiyle karşılamıştı....
dedem...insandı....

25.10.2011 Yalova