Dedem'e Şiiri - Mustafa Kalender Aga

Sanki ağzın var dilin yoktu
Belki anlatmaya çalıştın derdini
Ama anlayamadım ben seni dedem
Belki çok kez küfrettin
Şu dünyanın çekilmez dertlerine
Belki el açtın tanrıya da
Sesin çıkmadı
Sanki ağzın var dilin yoktu
Ve duymazdın
Dünyanın hiçbir kötü sözünü
Anlardın sadece
Anlardın da yine sesin çıkmazdı
Ah be dedem özledim seni
Aslında ilk vedayı ben ettim sana
Seni gözyaşlarınla bıraktım
Gidiyorum dedim
Duymadın beni ama
Anladın
Gözyaşların arasında
Elini kaldırdın, sallayamadın
Sonra
Vakitler uzaklaştıkça
Bir haberini aldım
Ölüm döşeğinde bekliyormuşsun
Koştum, yetiştim
Ama artık sen ne duyabilirdin beni
Ne de anlayabilirdin
Çıkmamıştı can bedenden
Ama dedem
Bir kuru nefesten başka
Bir şey kalmamıştı seni hayata bağlayan
O da çıktı gitti
Bir gece sabaha karşı
Ah be dedem
Özledim seni
Ağzın var dilin yoktu
Belki sevenin de çoktu
Ne duyabildin feryatları
Ne de aşağılık insanları
Kimseyi duymadın
Kimseye de sesini duyuramadın
Bir gece sabaha karşı
Çekip gittin
Saymadım kaç gün geçti üstünden
Sen kara toprağın olalı
Bir kara yazıydı yaşadığın sağır ve dilsiz
Istesende edemezdin tek kelime kötü söz
Istesen de duyamazdin...
Öldüğünde akıtmaya cesaret edemediğim yaşlar
Bugün geldikçe aklıma akıp gidiyor

biliyorum
Süleyman Efendinin dediği gibi
Ölüm Allahin emri
Ayrılık keşke olmasaydı...

(2011)