Sabahın serinliğinde Göynük’ün taş sokaklarına iner.
Elinde bir baston, omzunda eski bir aba.
Deri kokusu hâlâ üzerinde
ama yıllar önce dükkânını bırakmış.
Artık deriyi değil, insan kalbini yumuşatıyor.
Kimi görse, “Helal kazanç kalbe huzur verir evlat,” der.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta