Dayanamıyorum Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Galiba yavaş yavaş bitiyorsun bende,
Unutmaya başlıyorum seni.
Oysa hiç unutamam sanıyordum,
Hatta yaşayamam,
Ama bak, nasıl da yaşıyorum.

Senden sonra çok şey değişti:
Mesela, kalbimdeki yerin...
Artık olur olmadık saatlerde uykum kaçmıyor,
Sen beklemesen de yollarımı kediler bekliyor.
Kahvaltımı sen hazırlamasan da annem hazırlıyor.
Yavaş yavaş unutuyorum seni,
Sormasın istiyorum hiç kimse seni.
"Terketti gitti beni diyemem ki.

Neyse sevgilim,
Biliyorum, inanmıyorsun seni unuttuğuma...
Sana bir sır vereyim mi?
Ben de kendime inanmıyorum.
Haklısın galiba:
Unutamadım seni,
Gezdiğimiz yerleri,
Bana yaptığın o küçük ama değerli sürprizleri...
Her sabah hazırladığın tostları.
Unutamıyorum sen kokan her şeyi.
Ama unutacağım!

Mesela, sileceğim beynimden seni.
Ya da adını karalayacağım yüreğimden.
Olur olmadık aklıma gelmeyeceksin.
Beynimi aldırmak istiyorum,
Yüreğimi bir konteynere bırakıp kaçmak!
Ama olmuyor, güzel gözlüm.
Hayalini bile bırakıp gidemiyorum.
Dün, bir hışımla resmini sileyim dedim telefonumdan;
Yine silemedim.
Bitmiyorsun...
Bitiremiyorum seni.
Sakın aciziyet sayma hislerimi!

Doktorlar sürekli tahlil yapıyorlar,
"Ne oldu?" diye araştırıyorlar.
Ama bilmiyorlar ki ben sensizim.
"Kansızsin," diyorlar,
"Hayır, onsuzum!" diyemiyorum.
Onlar kansızlık sanıyor;
Ben ise biliyorum, bu sensizlik!

Ortalama bir ömür kırk yıl.
Hasretini çıkarırsak ya beş yıl yaşarım, ya da hiç.
Bilmiyorum...
Ama unutamıyorum.
Hani bitmiştin bende?
Neden, adam (kadın), neden bitmiyorsun?
Büyü mü yaptın bana?
Aklımda, fikrimde hâlâ sen varsın.
Haklı sebepler arıyorum;
Ama cevapsızım.

Sahi, neden gittin?
Neydi bende eksik olan?
Beni ansızın bırakıp gidişinin bahanesi neydi?
Oysa ben seni bahanesiz sevmiştim...
"Ondan adam olmaz," diyenlere inat sevmiştim.
Seni soluma, dünyayı karşıma alarak sevmiştim.
"Değmezmişsin," demeye bile dönmüyor dilim,
Ama değmezmişsin...

Dün gece bornozun ilişti gözüme,
O bornozun ipini gözlerime bağlayıp
Her yeri çiçeklerle doldurduğun an geldi aklıma.
Doldu gözlerim, ağlayamadım.
Hasretin yoldu saçlarımı; haykıramadım.
Elimle dudaklarımı sıkıp susturdum dilimi.
"Dağıldı, perişan oldu," demesinler diye.

Ah be sevgili, en sevgili...
Ben seni unutmaya unuturum da,
Galiba içimdeki çocuk istemiyor unutmamı.
Oysa hiç okşamamıştın başını o minik kızın.
Kan şekerim düşüyor yine,
Sen olsan hemen tatlı bir şeyler yapar, yedirirdin bana.
Ah sevdam, neden gittin?

Bazen çıldıracak gibi oluyorum.
Delicesine sıkıyorum göğsümü,
Ya da yumrukluyorum göğüs kafesimi;
İçimde, "Öl!" diye.
Ya da kalbim dursun diye...
Ama durduramıyorum.
Artık dayanamıyorum, sevgilim.
Ya sen gel,
Ya da yolla Azrail’i.
Yokluğuna da ya-na-mı-yo-rum!
Dayanamıyorum...
09.12.2024 11:35