Tanrım
Yoksam yoksun de
Varsam ki varım
O da bilsin varlığımı
Gölgem ona büyük gelir
Tanrım
Ey günümü zehirle şerbete vuran sevgili !
Kadınlığından mı bilmem bahçem renklendi Senden güzel bir nesneyi sana veremiyorum
Bu mahcupluğuma gülüpte beni utandırma
Ben senin yanında ünsüz bir harfim
Sen bataklığı bile süsleyebilen bir gülsün
Ey cennetten sıkılıp fani bedenimi bulan sevgili !
Yarını olmayan çocuk
Elinde oyuncak
Ağlıyordu durmadan
Çöpte terazi
Biraz da günah
Belli ki atmışlar
Şimdi kimsenin olmadığı bir yere gitmek vardı
Ayak ucumda yanan bir ateş ile ısınmak
Eriyen küllerimi alıp yeniden doğmak vardı
Sonra oltayı sallayıp başımdan dert çıkarmak
Gürültülü bir yıldız kaymasını zevkle izlemek
Yaşamak , ilk nefes , son demler ve filizlenmek
Her suratta seni görüyorum
Her kötülükte her iyilikte
Ağladığımda ve güldüğümde
Yaşadığım her saniye
Seni görüyorum
Bir çocuğun gülüşünde
Dün bir yalan gördüm rüyamda
Evet rüyamda
Karanlık bir odada
Yalnız kuşlar uçuyordu bulutlarda
Seni göremiyordum
Alıştım sandım yokluğuna
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!