Darmadagin Şiiri - Zihni Ozselmanoglu

Bir kargasa huzunlu hayat icinde
Geceleri olu sabahlari sagim
Gunler gecer ekmek parasi pesinde
Cicekler solarken omru biter yazin

Hayatin kendi cekilmesi zor cile
Sararan renginden belli yapraklarin
Fayda etmiyor sifali askin bile
Gozleri yorgun, los bir isik sabahin

Tanrinin terkettigi kimsesiz yerde
Keskin bir bicak gibi yuzu ayazin
Dertsiz gecmezken her gunum derman sende
Mutluluk uzaklasirken adim adim

Artik inancim kalmadi bu gunlere
Kacamadim izdirabindan hayatin
Dolasiyorum bir dertten baska derde
Bedenen iyiyim ruhen darmadagin