Dargın bakıyor artık gözlerin gülmeksizin...
Bu kadar mı uzak olduk birbirimize...
Sen olmayınca ne gündüz gece oluyor nede gece gündüz...
Varlığının yokluğunda bile güneş doğmuyor sanki...
Hani söz vermiştik birbirimize ayrılık olmıcaktı aramızda...
Bak ilk fırsatta sen bırakıp gittin beni ardına bakmadan...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta