İkibinonaltı, Temmuz onbeşi
Paramparça oldu yüzde maskeler.
Acımadan vurdu kalleş kardeşi
Yumruklar sıkıldı, hadsiz öfkeler.
Zalimler sansa da sürer bu devran,
Birbiri ardına kurur bahçeler
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
