Dar I Şiiri - Akın Tekin

Dar vakitlerde buluştuk hep!
Kısacık anlarda paylaştık birbirimizi,acele sevmelerde...
Ama gölgeler,çok hızlıydı bizden...
Hızlı ve öfkeli!
Göz açıp kapayana dek,
Yetişip çökerlerdi üstümüze...
Saplı bir hançer gibi kalırdı,yüreğimizde hüzün! ! !

Bir kuş uçardı yükseklerde;
Bir yel eserdi kavak dallarında;
Kalbim;
Balıkçı motorlarının ritmine uyardı;
Pat pat pat!
Pata pata pat!

Dar gelirdi İstanbul sokakları bana! ! !
Oysa,gezmekle bitmez sanırdım bu şehri!
Kurşun kubbelerden ezan sesleri duyardım...
Yürürdüm denize doğru,
Martılara bakar, isim verirdim onlara;
Senin adın, günışığı olsun!
Seninki de, günışığı!
Sana ne diyebiliriz,bir düşünelim bakalım?
Tamam buldum! Sana da günışığı diyelim!

Geç gelen mutluluklar üşütüyor insanı!
Hiç yaşanmadan unutulmuş öyküler gibi,
kuşatıyor yüreğini!
Ve sabahlar ışıksız oluyor artık...
Dilinde akşamdan kalma bir pas tadı,
Silip atana dek,akşam oluyor yeniden...
Dünya,
İki damla tuzlu su bana göre,
Onun gözlerinden dökülen...
Ne varsa geriye kalan,yaşanmış ya da yaşanacak;
Sönmüş bir çocuk gülüşüne benziyor!
Dudaklarında izi kalmış!