Alemde sanki kendiliğinden gelir bahar,
kat kat cisimler, akışkan, geçirimsiz.
Zeminler zemin arar.
Bir yel eser, dağılır çevre, yapraklar.
Toplanır, toparlanırız.
Bütün bilgiler savrulur,
taş sertleşir, umut yiter.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta