Geçen gün yine raflarda gezindim.
Raflar dolu, anılar yıllanmış,
iğde kokuyor yaprakları
derin derin çekiyorum içime..
Eylül ile tazelenecek ruhumuz, inanıyorum
lakin biriktirdiklerimin izi de kaybolmasın istiyorum.
Raflarda danteller,
her ilmeği benden.
ve bizden çoğunlukla motifler..
Doğmayan kaç gün, güneş ışığıyla parıl parıl..
kaç gün kaybettik bizden?
Duygular soyut, inandım
o halde görmüyorsunuz bu yazdıklarımı siz.
zihnim bulanık.. tırmandığım düşünceler var..
Sahi siz şimdi, düşüncelerin de soyut olduğunu savunursunuz.
Raflarda aradığım;
belki safi mutluluğu çocukluğumun,
belki de durmaksızın kendimizi kandırıyoruz.
görüyoruz sanıp da
her gün gömülü çocuklukların üzerinden geçiyoruz..
Söylesene dolunay:
"Doğmayan kaç gün, güneş ışığıyla parıl parıl..
kaç gün kaybettik bizden?"
Eylül ile tazelenecek ruhumuz, inanıyorum.
Kayıt Tarihi : 1.9.2023 21:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!