Yoncalar dans ediyorlardı az önce
Hafif bir meltemle,
Şarkılar söyleyerek.
Yalnızlardı orada, hem yoncalar, hem de rüzgar.
Tahtası artık çürümüş olan hayatı yüzyılı geçmiş, neler görüp geçirmiş olan bankta ağlıyordu kız.
Gözleri ateş kırmızısı olmuştu,
Gözyaşları yoncaları suluyordu.
İlk damla düştü yoncaların üzerine
Çiğ gibi ama ürpertici..
Yavaşladılar yoncalar,
Şarkıyı zar zor duyabiliyordum artık.
Vals bitmişti.
Sadece bir tane farklı olan vardı orada,
Sıkıntısı vardı belki ama,
Herşey gibi, aşması lazımdı bunu da..
Boşluğu reddetti,
Baş tacı yaptı dansını daracık dünyasında,
Dansa devam etti, yalnız başına,
yalnız dört yapraklı yonca…
Kayıt Tarihi : 9.12.2002 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!