Damlana Hasretim Şiiri - Harun Ertaş

Öylece seni uzaktan izleyen topraktım
Damlana hasret bekliyordum
Sağanak şeklinde yağmanı beklerken
Nereden bilebilirdim üzerimdeki yaprağı

Kurak bir örtü gibi kaldım
Durmanı bekledim de
Bana o kadar mı düşmandın
Ben gelmeyeceğini bile bile beklerken

Üzerimi dolular, karlar kapladı
Biri de sen etmedi...
Hiçbiri içimdeki çiçeği açtırmadı
Bir avucum bir damlana hasretti

Hiç ümit vermedim deme
Kaç kere bulut oldun,
Gürledin en güneşli tepede
Benki öylece bekleyip durdum

Çöldüm, kuraktım, yalnızdım
Bir yağınca ki kokunda uyandım
Hiç mi sevmedim derken
Hep böyle mi olacaktın?