Daha Ben Onbeşimdeyim Şiiri - Songül Karsan

Daha yeni girmiştim onbeşime
Bir gün sokakta oynarken abim gelip tuttu kolumdan
Hadi dedi düş bakalım peşime
Nereye? dedim söylemediler
Bilmediğim bir köyde, yabancı bir eve
Davulla, zurnayla yolcu ettiler
Daha ben onbeşimdeyim dün sokakta oynarken
Bu gün hiç tanımadığım bir adamın pençesindeyim
Daha ben onbeşimdeyim evlilik neymiş nerden bileyim
Sevemedim zaten hiç bu adamı
Hep burda mı kalacağım, burda ve onunla mı?
Korkuyorum,mutsuzum, umutsuzum, çaresizim
Tenime her değişte elleri
Daha da çok artıyor çaresizliğim
Yok başka gidecek yerim daha ben onbeşimdeyim
Ben evimi çok özledim
Bıraksa, git dese hemen giderim
Bebeklerim vardı benim Ayşem, Elifim, Fatmam
Hem onlar da özlemişlerdir beni
Ben onlarla oynamayı çok özledim
Daha ben onbeşimdeyim
Günden güne neden daralıyor elbiselerim
Allahım çok mu yemek yedim?
Aylar sonra anladım içimde bir can vardı
Artık ben bir anneydim!
Demek bir bebeğim daha olacak
Öyle Ayşem, Elifim, Fatmam gibi değil
Canımdan can kopacak
Daha on beşimdeyken bir bebeğim olacak
Soğuk bir gecede dayanılmaz bir sancıyla uyandım
Avazım çıktığı kadar bağarıyorum
Ölüyorum galiba kurtar beni Allahım
Gözlerimi açtığımda tam karşımda
Tam karşımda yabancı bir kadın
Hadi kızım, ha gayret, bebek geldi diyordu
O sancıyla kendimden geçmişim
Unutmuşum her şeyi bir anda
Korku ve şaşkınlıkla bağarıyorum
Benim bütün bebeklerim evdeki dolabımda
Ayşem, Elifim, Fatmam bu bebek kimin?
Daha ben onbeşimdeyim....