Dağlardan Seslendim Şiiri - Hamit Atay

Dağlardan Seslendim
Gün geldi,
Dağlardan seslendim sana...
Adını rüzgâra verdim,
Yankın dağa vurdu,
Taşa, toprağa işledim seni...
Ama n’a duymadın.
Ben ses olurken
Sen sus oldun…
Ben içime çağlayanlar salarken
Sen başka denizlerde yüzdün.
Bilmedin.
Ben seni
Bir dağın zirvesinde,
Üşüyen yüreğimle bekledim.
Yollar buz kesti,
Geçmedi bahar içimden.
Sesim,
Belki kuşlara karıştı
Belki de yalnızlığa...
Ama sen
Bir kere bile başını kaldırmadın göğe.
Bir kere bile “kim çağırıyor beni?” demedin...
Oysa ben seni
Kalbimin en yüksek yerine yazmıştım
Bir bayrak gibi dalgalansın diye…
Ama sen
Rüzgâr bile olmadın bana.
Şimdi o dağ sustu.
Yankı yok.
Ben çoktan indim aşağı.
Sesimi de,
Sana ait umutlarımı da
O dağda bıraktım.
Ve anladım:
Sevmek yetmezmiş
Bazen sevdiğin
Duymuyorsa seni…
Şiir Hamit Atay..03.07.1985.şırnaktan Mardin'e inişte yazılmıştır