“Dağlarda Barış Uyanıyor”
Artık susmuş silahların dili,
Bir çiçeğin tomurcuğu gibi başlıyor her şey,
Gerilla iniyor yavaşça yamaçlardan,
Omzunda tüfek değil,
Bir meşe dalı, bir umut, bir selam…
Çekildi göğün çatısından duman,
Ay ışığı barışa değiyor yeniden.
Keklikler ürkmeden ötüyor şimdi,
Ve yaban keçileri selam duruyor
O eski siperlerin taşlarına…
Ey dağlar,
Sizinle konuşmayı hiç bırakmadık biz.
Her çatışma arası bir ağaca sarıldık,
Her yas içinde bir menekşe büyüttük,
Çünkü biliriz: yaşam direnendir.
Şimdi yeni bir yol var ayaklarımızın önünde,
Toprakla kardeş, gökle dost.
Bir yaşam inşa edilecek
Yaraları onaran ellerle,
Sevdayı yeniden yazan dillerle…
Kurda, kuşa, böceğe barış öğrettik,
Şimdi sıra insanda.
Bir köy evinde duman tütmeli yeniden,
Ve çocuklar hiç bilmemeli ne demek sığınak.
Geriye sadece türküler kalsın,
Ve meşe ağaçlarında yıllar sonra
Oturup anlatacağımız hikâyeler:
Özgürlük için yaşadık…
Ama barış için döndük…
Mayıs /2025
Kayıt Tarihi : 12.5.2025 23:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!