Dağlara inen sislerin ardında kaybolan
Göremediğin, ama orada olduğunu bildiğin
Uçsuz bucaksız, göz alabildiğine uzanan
Çamların köknarlara karıştığı bir orman kadar
Huzur veriyorsun bana
Sen orman olmalısın
Bense delice akarken çağıl çağıl
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta