Dağlar Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Dağlar üstü mor sümbüllü dağlar,
Doruklarında sevdam,
Yamaçlarında umudum var.
Ben hasretimi,
Ben özlemimi eteklerine gömdüm,
Gömdüm dağlar…

Sen benim dağımsın,
Ben de senin karın, derdim.
Şimdi dağlarımı yaktılar,
Karlarımı erittiler.
Ben başımı nereye vurayım, dağlar?

Gurbet dediler, ayrılık diyemedim.
Sıla dediler, özlem diyemedim.
Yandım,
Ama kimseye söyleyemedim…
Yollar aman vermiyor, dağlar.

Serin suların,
Derin kuyuların,
Bağrına bastığın yeşilin senin olsun.
Çekil yolumdan artık, dağlar!

Ağladım,
Feryadımı duyan olmadı.
Haykırdım,
Kimse gelip sormadı.
Aklımı kaybettim,
"Yapma!" diyen olmadı.
Acımı doruklarına işledim, dağlar…

Bu düzen böyle sürmez,
Seven sevdiğine bu kadar etmez.
Yollar uzak, dağlar soğuk…
Unutun,
Bir Ferhat daha bu dünyaya gelmez.
Ciğerin yansın
Yansın dağlar...

Dağları delen bendim,
Yolları aşan bendim.
Sus, konuşma…
Bir çift göze yenildim,
Yenildim, dağlar…

Sularında yıkasınlar beni,
Doruklarına gömsünler beni.
Üzerimde iki çam olsun ebedi…
Dağ gibi adamı(kadını) devirdi de gitti,
Dağlar…
28.07.2025 09:46