Dağılmışım Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Sussun plaklar,
Dursun
Dönen herşey dönmeyi bıraksın.
Kızıla kesti kıyametim,
Azgın dereler çağlayanlardan hep birden
Dökülüveriyor üzerime.
Hani o en sevdiğim şarkı,
Artık söksün notalarını sazlardan.
Dursun
Çalmasın çalan herşey bıraksın çalmayı,
Gönülden,ömürden,
Sevgiden.....
Kum kum dağıtıyorum gözlerimde her yeri.,
Her nota sesinde.
İçim darma dağın...
Duman üstü olmuşum.
Mevsim kurak,
Temmuz ortası,
Likit bir yalnızlık geziniyor üstümde,
Geceden gündüze,
Gündüzden geceye.
Esmesin o deli rüzgar,
Boşuna çarpıp durmasın sineme.
Yoklayıp durmasın yüreğimi,
Üstüne ese ese.
Esmesin esen hiç birşey kalmasın,
Tepemde,
Göğsümde,
Ruhumda,
Çarpmasın boşuna.
Kasırgalarla dağılmışım ben,
Kalbim yıkık,dökük.
Esmesin artık hiçbir şey,
Dayanmaz yüreğim.
Uçmasın kelebeğim boşuna.
Kanadını çırpmasın çiçeklerin üzerinde
Bahar geçti çoktan,
Şimdi mevsim hazan.
Uçmasın gönlümden artık uçan hiç bir şey,
Hazan yaprakları arasında,
Hüzne mahkum yüreğim sanki.
Açmasın çiçekler artık,
Küstüm çiçeği olmuş ruhum.
Açmasın bir daha
Bahar geldi sanıp.
Tomurcuğa durmasınlar boşuna.
Açmasın açan hiçbir şey artık
Ne gül,ne nergis,ne zambak,ne karanfil
Kırağı vurmuş yüreğime tazelenmez
Bir daha.
Tarumar oldu gönül bahçem
Bir seni özler,
Bir seni ister,
Seninle döner plak,
Seninle çalar sazım,
Seninle eser rüzgar saçlarıma,
Seninle uçar kelebekler,
Seninle açar çiçeklerim.
Sen yoksun.
Yok...............

Mine Yılmaz Sevinç
18.Temmuz.2022
11:20