Dağ çiçeğim.... Şiiri - Akgun Akgun

Çiçekler polenleri ile örterken damlacıklarla yere süzülür
Rengarenk boyanmış tonların
her rengi kalırdı üstümüz de…

Bir birimizin gözlerine bakıp gülüşürdük..

Yağmur yerini güneşe bıraktığında
yedi çeşit renk ahenkli bir şekilde
hilal gibi bizi kuşatır,
Sen ve ben renk seçmelerde adeta birbirimizle yarışırdık...

O renk senin bu renk benim der
tatlı bir rekabete girerdik.
Rengine talip olduğumda,
Sen dudak büker,masum bir çocuk gibi gözlerin dolardı...

Hüzün çökerdi yüreğime baktıkça o haline..
------------------------

Sen rüzgâr olsan sürsen, sürüklensem önünde.
Savrulmak isterim seninle bulutlar üstüne.
Katsan beni önüne çıksam dağların yücesine
Varsın yağsın kar ile boran çullansın üstüme…
.........................................................................................

Ve sen bir gün ansızın gittin.
Yetimler gibi kaldım orta yerde.

Eskisi gibi değilim ben;

Günün sabahları soğuk üşütüyor,
Dağ çiçekleri eskisi gibi açmıyor gidişine küskün
Yağmurlar yağmıyor üstüme...

Yedi renk rengarenk kuşaklarda yok tıpkı sen gibi
Rüzgâr yerini fırtınaya bırakmış kasıp kavuruyor içimi,
Körfezin ışıltıları da yok...

Tıpkı gözlerim gibi matlaşmış,
Ağlamak istesem de ağlayamıyorum artık
İçin için kanıyor yüreğim yokluğuna
Ve hala sen gelmiyorsun dağ çiçeğim…
Ve sen hala gelmiyorsun.

Dağ çiçeğim
Dağ çiçeğim benim...