Dağ Başıydı Şiiri

Mustafa Yılmaz 4

ŞİİR

TAKİPÇİ

Dağ başıydı,
Duman,duman kar akıyordu toprağa…
Öksüz kuzu ağlıyordu yalnızlık çavlayanına,
Bacadan bir kör duman çıkıyordu…
Ak sisler vardı tepelerden aşağıya uzanan,
Karardı baca kokularıyla alınan nefes.
“O” sessiz bir yavru kuştu otlakta,

Tamamını Oku

Canan Ereren 08.01.2012 - 23:02
Son iki satır finaliyle hayat'a dair iç acıtan bir çalışma...
Sn:Yılmaz güçlü kaleminize tebriklerim ve saygmla
0

0
Cevap Yaz

Mustafa Bay 08.01.2012 - 22:06
Ne serçelerin kanadı kırıldı, ne yaralar aldılar 'sevgisizlikten' yana...
Sanki yaşam bazen, 'av ile avcı arasındaki' ilişkiye benziyor... Birileri kaçarken huzura, umuda, sevgiye, yarına... Birileri sürekli 'pusuda...'
Güzeldi Şiir, Mustafa Bey... Tebrikler...
0

0
Cevap Yaz

Nesrin Asena 08.01.2012 - 20:48
Dönecek gücü yoktu geriye, ihaneti gördü,
Yenikti hayata, kırıktı sevgiye, özleme…

Yenik düşmekten başka çaresi yoktu...hüzün fena vurdu , saygıyla ...+...+...
0

0
Cevap Yaz

Necla Argüz 02.03.2010 - 01:51
DAĞ BAŞIYDI...HERYER PAPATYA ..LALE..KUZULAR MELERDİ...GÜNEŞ PARLATIRDI ZEYTİN AĞACININ YAPRAKLARINI..
DAĞ BAŞIYDI..BULUTLAR BİR YAĞMAYA BAŞLADIMI...GÖKYÜZÜ ALACA RENKLERE BULANIRDI ..
DAĞBAŞIYDI..GÜNEŞİN KIZILLIĞINDA ONU DÜŞÜNDÜ..HİÇ UNUTMADIĞI ADINI...
BİR DEMET SUNULMUŞ PAPATYAYI...
SERÇE ŞARKISINI SÖYLERKEN..EN GÜZEL SESİYLE...BELKİDE YENİLDİĞİNİ HATIRLADI HAYATA...AMA AŞKINI UNUTMADI...

SEVGİYLE KAL ARKADAŞIM..DİLİMDEN BUNLAR DÖKÜLDÜ ...
0

0
Cevap Yaz