İnsan kendini kaybedecek kadar sevmemeliymiş, öğrendim.
Şimdi gel yada gelme, sen bilirsin...
O eski ben yok artık.
Kendimi kaybedecek kadar sevmeyi unuturum, demiyorum.
Ama bundan sonra, kimseyi kaybetmekten korkacak kadar sevmem, BİLİYORUMDMK.
Oysa ben, sadece kendimi değil, herşeyimi kaybedecek kadar severim.
Ki ben ne gidenlerden oldum, ne de geldiğimde ihanet edenlerden!
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta