m.ö. bir yılda doğduğumu zannediyorum
Çok yorgun olduğu belliydi
Bir heybeyi atmış omzuna gidiyordu yıllardır
Onu her gördüğümde, hep aynı heybe
Hep aynı düşünce...
Bir ara konakladı, dağın yamacında
Çıkarıp azığından koparırken bir parça
Yaklaştım,sordum ne var bu heybede?
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Dönüp baktım bende çuvalımda neler var. Tebrikler şiire. Sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta