Cumali... Şiiri - Mustafa Coşkun Kale

Cumali...

yine asık gördüm suratın,
alayına sordum da ahalin;
'hee yaa! ' 'öyle! ' dendin Cumalim!
hem yetim, birde öksüz..
Cumalim, bu alemde kimsesiz.
gündelik de bir iş bulmuş,
taşoran diyorlar, sigortasız.
cesaretiyle yuva da kurmuş;
'Hürü bacı' doğururken ölmüş.
Cumalim! Cumalim!
mahsun bakışlı som Cumalim!
bu seninki;
milyonlarca 'yığın! 'ların hikayesi
sadece başlangıçtı benimki;
ortası,sonu, inanın
bir zekâ bilmecesi..
anladın mı Cumalim anladın mı...?
Cumaliler anladı mı..?

Gurbet derlemeleri Haziran-2011
Mustafa Coşkun Kale