Düşman oldu pişman, çıktı fötr şapka.
Dolunay vakti kurt dönüştü vahşi bir insana.
Megaloman kudurdu, sustu boşlukların tanrısı.
Siyam ikizleri geldi dünyaya, biri erkek biri kızdı.
Okul pikniğinde kamp ateşi yaktım, ısınsın lümpen.
Hayat algım tek köşeli çokgen.
Bilimin kör noktasındayız, zihinlerde pranga.
Acı içinde boğuşurken çok hırpalandı amigdala.
Asimetrik ilişkileri gördüm, ben bay sarkastik.
İnsanları hafife almak artık bende tatlı bir tik.
İstihzada ustadır müstehzi, bilmezden gelir ama bilir.
Sen inançlı da olsan fark etmez, çünkü duaların kafir.
Hangi arkeolog çıkaracakmış duygularımı gömdüğüm yerden.
Yaşam dolu ölüler, ölüm dolu yaşamlar için geçti kendinden.
Pireler zıplamayı öğrenmiş, Ay’a çıkmayı hayal eder.
Şahinler uçarken bile gerek yok hayale der.
Hayaline koşamayacaksan insan olmanın anlamı ne?
Hayallerin sana koşsun istiyorsan yasakları koy cebine.
Yine de acılar, dallara gelen zarar.
Kim dalı zarar gördü diye kökünü baltalar.
Sınavlar mı insanlar için, yoksa insanlar mı sınavlar için yaratıldı?
O’nu sobeleme derdindeyken gönlümden kapı dışarı kaç yar atıldı.
Bu dünyadan sonra acı yok, tadını çıkar acının dünyada beklerken.
Delikanlı veya eli kanlı fark etmez, anlayacaksın ama bekle; erken.
Ormandaki kurt, kırmızı başlıklı kızdan saklanır.
Çünkü hayalleriniz korkak gerçekleriniz bahadır.
Zenginin açı fakirin açından kötüdür, sürekli ister helvasına koy un.
Herkes bir diğerine yüz kılıkla bin role giren koyun.
Rollerde her şey toz pembe, her yürek beyaz.
Roller kalkınca her şey karanlık, gerçek bey az…
Neden nasıl bahsedersem bahsedeyim, kimse beni anlamaz.
Anlattıklarım bin sayfa da olsa zihninizdeki anlam az.
Muhammet Bora Candan
Kayıt Tarihi : 27.3.2020 17:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
