yeter artık kraliçem!
ben topluyorum çiçekten çiçeğe dolaşıp,
sen meze yapıyorsun kendine
akşam düzüşmelerinden önce bütün balları!
sen yiyorsun, ben yapıyorum!
bugün yoksun...
yarın olma ihtimalin de yok...
yokluğunda tüketiyorum hasrete açlığımı....
sesin yok....
sessizliğinde buluyor gözlerim gözlerinin derinliğini
boğuluyorum düşündükçe gözlerini
bir kağnı gıcırtısı,
bir Çerkez türküsü,
yakan, yaralayan bir şey...
yağmur sonrası toprak kokusu...
istememek zor.
yalnızlık kafeste kuş olmak gibi.
gece düştüğü zaman pencereden odama
karanlığın kör ve sağır korkusunda
hayalinle tutuşur gözlerim.
sığmaz sancılarım mısralarıma...
ağlamayı öğretirim içimdeki çocuğa;
sonra sıkı sıkı tembihlerim sevmeyi,
seni tavşanların kulaklarında sevdim,
gündüzleri güneşte, geceleri ayda sevdim seni;
bulutlarda, yağmurda sen vardın;
ve hep sen yağıyordun yağmur gibi...
seni sevda şiirlerinde sevdim, şarkılarda...
sadece türk olduğum için seni sevdim;
gönlümde sevdanın hazin sesiyle
yeni bir şarkıya başlıyor kuşlar...
mevsimler dönüyor,dünya duruyor
kalbimde tanıdık kıpırdanışlar....
yeniden aldanış,yeniden sevda
bir çıplak ayaklı hüzün martısı,
yürüyor denizin bittiği yerde.
güneşi karardığı zaman umutlarımın,
gölge olmak ne garip...
ne garip şeymiş sensizlik...
özlemek ölüm gibi,
Bir bakmışım yanımda sen varmışsın
Gözüm sende acmışım
Yasamış yanılmışım....
An gelmiş uyanmışım;
Baştan sona yanımda benmişim
Sen sanmışım......
Garb denen o muraî,
O bihuş medeniyet
Hakezâ hakkı için
Gösterdi çok mülevves,
Çok zelil bir adavet.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!