Çöpçatan Kirpiklerin

Alev alev bakışlardan kora dönmüş
Gözlerde dizilen kirpikler yanıp sönmüş

Arayı buldu
Bağladı beni sana ve kayboldu

Sürürklenen kalbim çaresizlikten bıktı
Peşinden bunca koşmam boşa çıktı

Gözler kaçar beni gördüğü yerde
Ne çözmek mümkün bu işi hem de

Ne vazgeçilir bu işten
Bahsetmek bile istemiyorum vazgeçişten

Ağzın inci hazinesiyle dolu kızıl alev topu
Diline düşenin belli olmuyor soyu sopu

Saçlar bağladı çünkü artık hediyedir ölüm
Kara bela şu saçlar kim bilir kaç bin düğüm

Ne karanlık gece bu böyle ne kadar uzun
Pembe bal yanakta ne işi var kararmış tuzun

Parmaklıklara hapsettin mi sonra ellerinle
Var bir parmağın yaralandım güllerinle

Sen bir gülsen dikendir her tırnağın
Sarmaladımı bırakmıyor kızıl kanı içen ağın