Çöp Orucu Şiiri - Kemter Abdal

Niyet: "Bism-i Şah! Bugün, çarşının taze ekmeğine değil, çöp konteynerindeki nimete talibim!"
Süre: Üç gün (Birinci gün plastik, ikinci gün organik, üçüncü gün tehlikeli atık)
İftar: Market artığı, son kullanma tarihi geçmiş bir yoğurt
Sahur: Sokak kedisinin bıraktığı balık kılçığı

"Hacı Bektaş ne diyordu? 'Eline, beline, diline sahip ol!' Peki ya çöpüne? Çöpe attığın her şey, aslında kendinden kopardığın bir parçadır!"

Kırılmış Şişe: "Dünyanın en saf camı" (Zira kimse yalan söylemek için yere şişe atmaz.)
Islak Mendil: "Kadın gözyaşlarının kurumuş hali"
Köpek Tasmması: "Sahiplenme gururunun enkazı"
Çocuk Bezi: "İnsanlığın ilk kıblesi"

Dönüşüm konteyneri etrafında üç tur dönüş
Eller havada (Allah yazısı değil, geri dönüşüm logosu çizerek)
Adımlar geri geri (Tüketim çılgınlığına ters yürüyüş)
Son duruş: Yüksek sesle "Ben çöp değilim!" diye bağırmak

Plastik Kapaklar: Her biri bir dervişin sikkesi
Yemek Artıkları: Mevlevi ayinindeki simidin dünyevi hali
Kırık Ayna: Cenab-ı Hakk'ın parçalanmış yansıması

Metroda yerden topladığın sakızı çiğnemek
Atık su içerken "Ya Hızır!" demek
Dumpster diving yaparken tevhid getirmek

"Yâ Rab! Ben ki Starbucks bardağında kalan son damlaya talibim, çöp kamyonunun sesini ilahi ney bilenim, dünyanın en hakiki orucu tokken bile aç gezmektir! Hû!"