Mırıktıl köyünden geliyor zorludur yolu
Çolak namını almış özürlü kolu
Şoför mahallinden yer ayıramaz orası dolu
Besni'ye yolcu taşıyor çolağın kamyonu
Köprü yokken nasıl geçerdin Surfaz'ın çayını?
Döne döne inerdi çat dağının bayırını
Yolcular; kasada, üst bagajda, düşünür mü canını
Çolağın kamyonu geliyor Mevlam vere hayırını
Çolağın kamyonunun düdüğünün sesi geliyor
Yolcu, şapkasının siperini ters çevirip kasasına biniyor
Yol paralarını da kamyondan inerken veriyor
Haydi, çolağın kamyonu şehire gidiyor
Yusufa'dan sonra Mırıktıl köyü yolunun sonu
Kül gibiydi, ne çok tozardı Surfaz'ın yolu
Gitmek isteyen köylüler beklerdi onu
Şehre yolcu taşıyor çolağın kamyonu
Besni'den köylere dönüşü ikindi sonu
Yolcularla, eşyalarla dolardı çolağın kamyonu
Ağalara, beylere ayrılırdı kamyonun önü
Böyle geçerdi çolağın kamyonunun her günü.
Durdu Yüce
Kayıt Tarihi : 2.7.2020 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Besni-Surfaz çayının üzerinden geçen ve yazı köylerinin ana geçiş güzergahı olan yol, Surfaz çayının üzerinden, ve de suyun içerisinden geçerdi. Çok az sayıda da olsa geçen vesaitler suyun içerisinden geçiyorlardı. Muhtemelen 1966 veya 1967 yıllarında Surfaz çayının üzerine yapılan tek şeritli betonarma köprünün sayesinde sudan geçmek zorunda olmadan Köy yollarına geçiş sağlandı. Söz konusu köprünün yeri de dedem (Babamın babası) Abuzer-i Aşey'e aitti (Abuzer Yüce) o zamanın hükmünde dedeme 23.bin lira yer bedeli olarak Devlet tarafından ödeme yapıldı. Nihayetinde köprü trafiğe açıldığında kamyonuyla Mırıktıl-Besni arasında yolcu taşımacılığı yapan çolağın kamyonu köprüden cesaretle ve korkmadan geçen araç olduğu için, üzerinde Asker resimli elli liralık banknotluklar vardı, çolağın kamyonuna elli lira ödül verildi. O zamanlarda zaden fazla bir araç, vesait yoktu. Köprüden geçmeye korkan cipler sudan geçmeye bir müddet devam ettiler. Köprü halen işlevini devam ettirmektedir.
TÜM YORUMLAR (2)