Evel vardı ağzımızda tadımız
Adam gibi çağrılırdı adımız
Utanma var idi haya udumuz
Çok yazık etti m onu kaybettim
Ufak sıkıntıda kızaran yüzüm
Senet gibiyi di hemi de sözüm
Doğrudan başka görmeyen gözüm
Çok yazık ettim onu kaybettim
Güven duyulurdu vardı güvenim
Yoktu arkamızdan kızıp söğen im
Babam anamıdı en çok övenim
Çok yazık ettim onu kaybettim
Yıllar üst üstüne çok kötü geldi
Bir ektiğim yerden bire bir verdi
Büktü boynumuzu belimiz kırdı
Çok yazık ettim onu kaybettim
Muhanet oldu da kapaklı önü
Vermedi samanlık derenin yanı
Bir sam yeli esti hemde üç günü
Çok yazık ettim onu kaybettim
İrfanım dert den artık gülüyor
Sonum pek iyi değil bunu biliyor
Sulu tarla bile yandı ölüyor
Çok yazık ettim onu kaybettim
Korkmazım nasıl korkmasın nasıl
Başımızda yine olur çok fasıl
Böyle yaşamadan ip atta asıl
Çok yazık ettim onu kaybettim
06/07/2006
İrfan KORKMAZ
Kayıt Tarihi : 24.8.2006 20:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)