Çok Sevdim Seni Şiiri - Abdullah Uludağ

Çok sevdim seni belki de en çok,
Hiç söyleyemediklerimde saklı kaldı bu,
Geceleri suskunluğun büyürdü içimde,
Senin adınla kararan odalarda
Yalnızlığıma yer açardım.

Bir gülüşündü beni hayata bağlayan,
Ama o gülüş bile artık
Uzak bir hatıranın buğulu camında titriyor.
Dokunamadığım bir yüz gibi
Her geçen gün biraz daha silikleşiyor.

Çok sevdim seni hem de çok,
Zor olduğunu bile bile.
Bir yolun sonu olduğunu bildiğim halde
Koştum sana yaralanacağımı bile bile.

Kalbim hâlâ senin adını fısıldar,
Ama duyacak kulak yok şimdi.
Sen gidişinin sesini bıraktın bana,
Ben kalanların acısını.

Ve bil her şey bitti sandığın yerde bile,
Ben bir tek seni bitiremedim.
Çok sevdim seni belki de çok,
Artık sevemediğin günlerde bile.