Öyle çok kırıldılar ki,
içimde taşıdığım ağırlık
bir dağın duruşuna benzer.
Her nefesimde onu düşündüm,
her nefesimde kendimi bıraktım.
Ama ne zaman duygularımı paylaştıysam,
hep bir adlandırma yapıştırdılar,
ya da manayı değiştirdiler.
Ben onu
bir adlandırmaya sığdıramamıştım.
Ne bir alıştırma,
ne de kısa süreli bir istekten ibaretti duygularım.
Bu, farklı bir bağdı.
Onlar anlamlandıramadılar,
yüreğimi açıp bakmadılar derinlere.
Ben,
bitmesin diye
benliğimden vazgeçtim.
Ama onlar
bunu bile yargıladılar.
Yine de
bir duygu var içimde,
açıklanamayan,
ama yerinden ayrılmayan.
Bir yerde
onun için atan bir şey var
bütün hüsranına karşın
dimdik duran,
ama yalnız kalan.
Kayıt Tarihi : 7.7.2025 01:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!