nasıl bittiğini anlamadım,
usulca çekip gitti yanımdan.
oysa ne çok severdik birbirimizi deliler gibi,
öyle mutlu yaşıyorduk ki
tarifelere sığmayacak cinsten.
sevgimiz çok büyüktü!
Leyla ile Mecnun,
Kerem ile Aslı gibi,
anlam veremedim bitmesine aşkımızın,
anlam veremedim gitmesine,
unuttum kendimi…
kimselerle konuşmuyorum.
çok dertliyim çok?
Öyle dertliyim ki,
söyleyemiyorum.
bazen başımı alıp gitsem bu şehirden diyorum.
çok uzaklara,
kimsenin olmadığı yerlere,
hayata küstüm konuşamam artık ben,
boğuluyorum…
bir dipsiz kuyunun içindeyim.
dertlerimle baş başa,
böyle daha mutluyum,
ya da mutlu olduğumu sanıyorum.
Mehmet KÜÇÜKKARAHAN
Keşaplının Günlüğünden
Kayıt Tarihi : 8.6.2010 14:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!