Çok Değiştim Şiiri - Cuma Yüksel

ben çok değiştim ya sen?
tekrar karşılaştığımızda sana ilk bu soruyu soracağımı,
adın gibi biliyorsun…
ve adım adım geliyorum sana soyadımı almayacağını bildiğimden…

hadi içinde kalmasın sende sor…
hatta felsefe yap istersen.
değişmeyen tek şey değişimdir söyle de bana.
çıkarıp masaya bırakayım ellerimi,
sonra bak bakalım değişmeyen tek şey değişim mi,
yoksa yokluğunda hâlâ ilk günkü gibi ellerini arayan ellerim mi diye
gözlerine yaşlarımı vereyim…

hadi sor bir şeyler,
kanat sözcükleri.
ben haklıydım de.
gitmeliydim de.
kalamazdım de.

ben, de
seni hiç sevmedim.

bende
sana neden kalman gerektiğini anlatayım ışıklı sözcüklerle,
gözlerimdeki okyanusun nasıl tek damla suya muhtaç hâle geldiğini bağırayım.
sana yazdığım şiirleri,
işte bu da dipsiz boşluğum diye delil olarak göstereyim…

bir şeyler söyle.

şöyle şu şekilde deyip
unuttuğunu söyle.
beni unuttuğu bilimsel olarak aşkla.

açıklama yapmak zorundasın,
yokluğumda ciğerlerimize nasıl nefes alabildiğini açıkla!

başkasının omzuna kafanı nasıl yasladığını anlat,
hayır ağlamam!

sen
ve
o.

yani siz, artık sizsiniz.
al şu silahı namluda duran anılarımıza çevir…
ve korkma.

hadi cesaret biraz.
tek el alnımızın orta yerinden bizi artık parçala…