Güneş değmemişti teninin nemine
güzelleştirmemişti zaman gamzelerindeki gülüşleri
Yüzünü, karanlığın derinliğine çeviren kadın
soluk almamıştı mutluluğun içinde
Küçücükken öğrendi susmayı
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bir sessiz boyun eğişle yaşamı sürüp gidiyordu
adlandıramıyordu kendisini, mutlu bir insan diye.
yüreğin hiç susmasın tebrikler....
İÇLİ BİR HAYAT ÖYKÜSÜ. çok güzel resmedilmiş mutsuz bir kadın. kaleme sağlık.
Öncesini güne taşıyan zamanların duyguları bunlar...Kırgınlıklarıyla ve her şeyiyle...Kutluyor,saygılar sunuyorum sayın şair...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta