Çocuktum
Yeşil, mavi, kahverengiden ibaretti dünya
Bir de kuşlar vardı.
O kocaman sonsuzlukta özgürlükleriyle dans ederek kanat çırpan kuşlar.
Bilmezdim o zamanlar kuşlara özenen insanlarda varmış parmaklıklar ardında.
Acaba ne yaramazlık yapmışlardı da kalmışlardı dört duvar arasında
Kuşların canına kıyan caniler de yaşarmış aramızda, adına insan denen
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta