Çocukluk Gibi Şiiri - Sinan Bayram

Bir ceviz ağacının gölgesinde,
Toprak kokardı elimde, dizimde.
Rüzgâr, annemin sesi gibi yumuşak,
Zaman yoktu, saat susardı gizlice.

Lastik topum vardı, göğe sektirirdim,
Bulutlar alkışlardı her düşümde.
Bir kuş uçsa, peşine takılırdım,
Ne yokuş yorardı, ne de yolun ucu.

Ayakkabılar çamurlu, yürek tertemiz,
Her köşe bir sır, her taşta bir giz.
Bir göz kırpar gibi geçerdi yazlar,
İçimde papatya büyütürdüm sessiz.

Kırmızı bisikletimle kaçardım
Büyümekten, susturulan sorulardan.
Bir saklambaç gibi kayıp gitti çocukluk,
"Ebeler misin beni?" der şimdi rüyamdan.

Artık o sokaklar aynı değil,
Ben de değilim, düşler de değil.
Ama ne zaman kahkaha duysam uzaktan,
Bir yerim sızlar, çocukluğum gelir aklıma.

Sinan Bayram