A- Çocukluk Anılarımdan Şiiri - Mikdat Bal

Bir tek inek beş çocuklu aile
Sütten kesilince aç kalıyorduk
“Vita” yağı sabah yerdik çay ile
Mısır ekmeğinden güç alıyorduk

Ne giyeyim diye kafa yorardık
Çok fakirlik vardı çare arardık
Bakkalcıya gidip çuval sorardık
Boşu bulunmasa bocalıyorduk!

Nüfus kalabalık doymazdı karın
Kenara koymazsak ne yerdik yarın!
Annem derdi şunu bir şeyle sarın!
Bir “sirikta” yerken üç çalıyorduk!

Sofranın başında kavga ederdik
Tavayı kazımak hakkımdır derdik
Yemekle birlikte dayak da yerdik
İşte bazen böyle biçiliyorduk!

Mısırı tavana seriyorduk biz
Çorba yapmak için kırıyorduk biz
Herkes tavlanırken eriyorduk biz!
Büyüyecek yerde küçülüyorduk!

Oynarken çamurdan, tozdan batardık
Ot dolu döşekte çift, çift yatardık
Üstümüze ancak bir çul atardık
Yazın iyi, kışın açılıyorduk

O günlerde çoktu aç, çıplak gezen
Ancak bulunmazdı canından bezen!
Genelde komşuluk iyiydi, bazen,
Bir şey ister diye kaçılıyorduk!

Der Mikdadi işte budur hakikat!
Köyde birkaç kişi verirdi zekat
Biz de fakir diye çekmezdik dikkat
Bundan dolayı da geçiliyorduk!

Ozan Mikdadi