Çocukluğumun Yıldızı

Çocukken saymaya çalıştığım yıldızlar
Şimdi size baktıkça yüreğim neden sızlar?
Büyüdüm sanıyordum, küçülmüşüm meğerse.
Zerrece sevinemem başım göğe de erse.

Zamanı eritirken Pazar, pazartesi, Salı.
Nereden çıktı şimdi Planck ve ışık yılı?
Neden kısadır bana, senin bıktığın vakit?
Bu ne biçim yörünge, bu ne anlamsız akit?

Merakın etrafında sinsi bir kara delik.
Ya zamansız bir hayat yada sonsuz delilik.
Kuantum fiziğinde kendimi arıyorum.
Başlangıca giderken en sona varıyorum.

Bıktım artık geçmişe çaresizce bakmaktan.
Ve yerçekiminde yenilmişçe akmaktan.
Tut elimi ey yıldız hatrına çocukluğun.
Sırrına erişeyim var içinde yokluğun.