Çocukluğumu soruyorsun,
Ben hiç çocuk olmadım ki.
Daha yürürken başladı kavgalarım,
Yeni sürülmüş anızlı tarla ilk hatırladığım.
Bir mavi plastik ibrik, bir de yalın ayağım.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta