Tebessüm Şiiri - Zehra Yurtseven

Benim büyüdüğüm yuvada
Çocuklar birbirine bacı gardaştır
Karanlık dolaplar kilitli, suçlar ortaktır

Sessizlik çökünce geceye
Neşeli çığlıklar duyarım yatakhanede
Kalkar yatağımdan
Boş salonlarda oynarım
Aşık atarım hınzır cinlerle

Erzurum ayazdır kar çok yağar
Batıp çıktığım karlar
Çok zaman boyumu aşar
Bazen yumuşak eller
Benim de başımı okşar

Ateşler içinde yandığım gecelerde
Sabahlar bana uzaktır
Annemi hiç tanımadım, özleyemem
Bilmediğim duygular bana ıraktır

Kalabalık sofralarda neşeliyim
İştahla kaşıklarım sıcak aşımı
Geceden ıslanır bazen yatağım
Altımda yanan ateşlere
Alışkınım, acımaz canım

Güzel günler görürüm
Sarı yeşil bahçelerde
Ezberimdeki türküler
Öğretmenimden hediye

Ben uzaklaştıkça, Tercan küçülür
Sıcak bir el tutar elimden
Kara trenin dumanı tüter gider
Ben bakarım isli penceresinden
Sepetteki azık boşalır
Elim ayrılır tuttuğum elden
Heybeliada sahiline uzanır

Adada kurallar keskindir
Yataklar sabah olunca düz bir çizgidir
Kalabalıktır sabah talimleri
Koridorlar soğuk olur tatil günleri
Talebeler gidince yataklar boştur
Yalnızım, uzun odalar bana loştur

Deli kanıma giren düşünceler tehlikeli
Üzerimden çıkardılar bembeyaz ceketimi
Kara kalem çizdi aldı yıllarımı
Kanatlarım kırık
Dışarıdaki hayat bana yabancı

Vedalaşır giderim sevdiğim İstanbul'la
Uzaklarda bir güzel görünür
Beyaz ihram altında
O güzel bir alev bir ateştir
Şen kahkahaları dünyalara eştir

Dilinde her gün acı tatlı bir şarkı
Kadife sesi sanki bana ilaçtır
Umutlanırım gelecekten
Kabuslarımdan uyanırım
Filizlenir yeni hayatımda dallarım

Kızmam kırılmam hiç kimseye
Dalga geçerim hayatla ve kendimle
Mazi yüzümde tatlı bir tebessüm
Nereye gitsem ne yöne baksam
Yeşil gözlerimde parlar çocukluğum
Ayrılmaz yanımdan....