Çocukluğum Şiiri - Bilal Bildik

Çocukluğum geldi aklıma
O kırlarda koşmalarımız
Yorulmayışımız
Düşe kalka devam edişimiz
Akşam ezanına kadar
Mahallenin altını üstüne
Getirip doyamayışımız
Saklambaç, dokuz taş
Kör ebe, el kızartmaca,
Çelik çomak, köşe kapmaca
Daha niceleri
Oynadıkça doyamayışımız
Bisikletten düşüp düşüp
Yeniden başlamalarımız
Bir liraya bakkalın
Yolunu tutuşumuz
Bir sakıza, bir gofrete
Tüm dünyaya sahip oluşumuz
Hey gidi çocukluğum

Annemin ekmeğe
Salça sürmesi,
Yoğurt sürmesi
En büyük mükafat gibiydi
Ne masumdu yüzlerimiz
Kötülük yok, fenalık yok
Okula giderken onca yolu
Yürümek, üşümek
Ellerin buz tutması
Ayaklarına giren karlar
Islak ayaklar
Donmuş yanaklar
Ha birde elinde sopa
Siz misiniz geç kalan
Deyip ellere vuran
Öğretmeni de umutmadım

Oysa ne güzel hepsi de
Bir çocukluğu anlatmaya
Mısralar yetmez
Özlüyorum o masumluğu
Öyle içten öyle sıradan
Bir o kadar temiz
Çocukluğum geldi aklıma
Doğduğum topraklar
Mis kokulu ailem
Akşam eve dönen,
Yokluğu hissettirmeyen babam
Hep benim için,
Telaşlı olan annem
Kardeşlerim geldi aklıma
Meğer çocukluk ne güzelmiş