Çocukluğum Şiiri - Zafer Kulaş

İçimde tarif edemediğim
süslü püslü rengarenk bir his var.
Sanki yağmur sonrasi göğümde yükselen bir gökkuşağı
ya da çocukluğumun güler yüzü gibi tarifsiz.
Çocukluğum demişken
Soğuk bir aralık akşamı
bozacı bağırtısına eşlik eden bir kadının
sokakta yürürken çıkardığı topuk sesi canlanıyor zihnimde.
Nereye yetişiyor kime gidiyor merakını,
soba uzerinde kızaran portakal kabugu kokusu bölüyor.
Sonra hanimeli açıyor düşlerim.
Ağustos ayında çığlık çığlığa koştururken buluyorum kendimi.
Aksam sefaları güneşe küsüyor,
kapanıyorlar bir bir,
bir sırrı saklar gibi.
Anlayacağın ben pek buralarda değilim,
İçimdeki çocuğun düşlerinde saklı gibiyim...