Çocukluğum Şiiri - Kadri Yamaç

Yürü yürü bitmezdi okul yolu uzun
Pabuçlar eski, tabanda demir ökçe
Beyaz yaka siyah önlük elde koca çanta
Hacı Bayram Camisi ardında dar bir sokakta
O ahşap beyaz ev
Anafartalar Karakolu kocaman
Gözümde sanki bir dev
Tarih sindi üzerime burada eşsiz Roma
Az oynamadık Augustus Tapınağı’nda

Koca akasya gölgesinde o güzel bahçe
Ali dayı Sevinç teyze
Ortada bir kuyu kallavi
Dibinde tarihin hazinesi
Kanaryacı Hamdi amca Nuran abla
Mahalle sohbeti yaslanır akşama
Bir de Ronson çakmakçı Orhan
Belki aklımda kalan

Hızlandı dünya sönerken anılar
Zaman mı hızlandı biz mi yaşlandık
Yok artık o akasya
Kalmadı suyun aksi derin kuyudan
Her fani kopar da gider
Hem maziden hem hayattan

Şimdi bakarım mahalleye gözlerim dalgın
Bir gölge sanki mazinin sükûneti
Ararım sokaklarda
Derin, narin dostlukları
Geri gelmeyecek anıları

Kalmadı nafile dönmez geri
Ne geçmişin hazinesi
Ne tapınağın gölgesi

Değişim mutlak aksi ne mümkün
Ama tükenmesin anlamlar
Muhtaç kalırız melül ve yalnız
Bir akasya bahçesinde
Bir dostun sohbetine