çocukluğum,küçüklüğümü büyüttü benim
simit satarken hastane odalarında
kafamın üzerinde taşıdığım tepsi
gazozlarımdı benim
susamlar kalıncaya kadar tablada
ben dolaşırdım umut bekleyen yüreklerin arasında
eve dönerken
salıncakta sallanan çocuklar
bana benzemezdi
ben benzemezdim çocuğa
ayaklarım götürmezdi beni yanlarına
gözlerim
kapanmaya çalışırdı
gazozlarımdaki susamlar
her zaman beni uyandırırdı....
Mustafa Kemal Erdoğan
Kayıt Tarihi : 10.3.2018 21:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!