Çocukluğum Şiiri - Hüsamettin Günaçtı

Toz toprak içinde dizleri yaralı çocuklar,
Hep güneşe çevrili temiz pak yüzleri
Güzeldi çocukluğumun yazları, güzleri…

Mağrur pozlarla begonyalar,
Küpe çiçekleri mahcup, başları önde
Sardunyalar sere serpe pencerelerde…

Yakardı genzimi nane, maydanoz kokuları…
Bir gören dönüp bir daha bakar,
Nöbet tutar kapıda ortancalar…

Kuruma çabasında İpte asılı çamaşırlar;
Ormandan gelen tatlı bir esintiye teslim…
Yıkanırdı yağmur altında tiz sesim…

Erkekler top oynar, misket yuvarlar,
Kızlar ip atlar, köpeğim seyreder…
Asmalı çardaktı en sevdiğim yer.

Dünden bize ne kaldı ki anlatacak…!
Ahşapları eskimiş, gözleri bahçeye çevrili,
Yan yatmış şimdilerde avlunun çitleri…

Bir köşede terk edilmiş,
Tahtaları çürümüş bir salıncak,
Sağa sola saçılmış üç beş kap kacak…

Üzerlerine çocukluğumun kokuları sinmiş,
Geçmişin izlerini taşımakta kerpiç duvarlar
Ve uykusunda sayıklayan başıboş anılar…

Haydi uyan..! elma, nar, ayva topla
Muşmula, hurma, incir, dut
Tut tutabilirsen; yanı başında bulut…
--
Güzeldi çocukluğumun yazları, güzleri…
Papatya kokulu insanların temiz pak yüzleri…