Çocukluğum Şiiri - Nevriye Hamitoğlu

Hatırlarım çocukluğumun yeşil baharını,
Ormandan topladığımız kır çiçeklerini,
Islatırdı toprağı bahar yağmuru
Çiçeğe saklanırdı vızıldayan arılar.

Yalnızlığı bilmezdi o, hep vardı misafiri,
Buz gibi suyu akan meydan çeşmesinin,
Yanında olurdu yemekli köy düğünleri,
İnletirdi her yeri, büyük küçük davullar.

Unutmam kavak ağacı altındaki kuyuyu,
Issız bir mezar taşı gibi durduğunu,
Görülürdü köyün kıvrımlı toprak yolları,
Çiçek açmış ağaca tırmandığımız zamanlar.

Dört gözle beklerdik karlı kışları,
Üşütürdü elleri beyaz kardan adamı,
Bütün gün kayınca, kızak yorardı bizi,
Akşam soba başında anlatılırdı masallar.

Bayramda giyerdik yeni elbisemizi,
Öpünce büyük elleri, toplardık bayram şekeri,
Köyün bekar gençlerin vardı bir eğlencesi,
Büyük ağaca bağlanmış örgülü salıncaklar…

Bir vagonlu trene benzer,
Çocukluğumdaki anılar.
Her vagonun içinde acı tatlı,
Bir hatıradan başka hatıra başlar.