Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Belki de en çok özlem duyulan zamandır çocukluk...farkına varamadan...tadı damaklarda iz bırakarak geçip gider .
Güzel şiiri ve kaleminizi kutluyorum...saygılar.
İnsan kesinlikle geçmişinin insanıdır. Geleceğin yaşanmamışlığını kim nerden bilsin.. Bunca güzel anıların içinden sıyrılıp, bak, işte bu günlere gelmişsin. Hoş geldiniz.. hoş geldiniz.. Tanrı sizlere, çok uzun ömürler versin..
Başarılır.. güzel şiir.. severek okudum...
anı dalgıcı gibi dalarız zaman zaman, zamanın derinine
ve her seferinde birkaç parça anı ile çıkarız yüze
şiirinizdeki gibi
duygulu yüreğinize ve naif kaleminize saygılar
iananın harika. çocukluğumu yaşadım bende okurken.tebrikler
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta