Cocuklarla Ölsem Şiiri - Sores Welat Demir

Bir agac kovugundan daha kücük yuvalari
Alip cikarsam yikilmisliklardan o insanlari
Aydinlikta günes ile yikasam yüzlerini
Yaralarina bir ilac tutsam bir zaman
Kücük yürek büyük ask
Minik elleri bir fidandan daha ince
Parmaklari meyvasiz kalmis asma dallari
Rüyalarina yagmurlarla bereketler tasisam,..

Sonra alip bir ocak basinda as pisirsem
Bu senindir desem ve bu kalem bu kagit
Bu yatak anne yüregi kadar sicak
Bu lamba bir baba kadar yorgun.

Sokaklar sokaklar
Ve dönüp yüzüne, cocuk, desem
Seni bekliyor bütün oyunlar
Bütün mevsimler seninle bir ilkbahar
Yanagina bir öpücük kondursam, yumusak,..

Hic kimse agit yakmayacak artik
Hicbir türkü ve hicbir siir hüzün tasimayacak artik
Gözlerinle büyüyecek yasam
Hicbir yürekte kötülük görülmeyecek,..

Bütün gözyaslarini toplasam bulutlardan
Bütün silahlari bir meydanda gömsem
Sonra cikip kabirlerinden ölüler
Ayriliklari yeni yasamla dindirsem
Eriserek huzuruna Kadir-i Ser-i-f'in
Öperek el eteginden dilesem
kaybolmus zamanlari bir bir
Bütün hasretleri aska cevirsem.

Olmazsa giderim
Bari o cocuklarla ölsem! ..

(Besinci Mevsim - Bir Sevgi Dünyasi adli siir kitabindan)